Avontuur 3.0

7 tm 9-2-17:Yo ho, Yo ho,  A Brennan’s life for me!

Lieve allemaal, bij deze even een samenvatting van hoe mijn week er uit heeft gezien. Bij deze refereer ik even naar de titel van deze blog: Onder de familie Caboor is het algemeen bekend dat Brennan ALTIJD geluk heeft met zijn rooster. EINDELIJK mag ik nu zeggen dat ik ook tot een van de gelukkige hoor met een Brennan rooster. Dit is hoe mijn dag er over het algemeen uit ziet:

7:30- De wekker gaat: Ik blijf nog een half uurtje liggen, ik heb toch geen tijdsverplichting vandaag!

8:00- Ik kom uit bed, en ik kijk hoe mooi het weer is. Daarna drink ik op het gemak mijn thee’tje en neem ik een heerlijke lauwwarme douche (de boiler is niet optimaal).

9:00- Ik loop op het gemakje naar de bushalte (Dinsdag hebben Denis en ik geprobeerd te voet naar het de Universiteit te gaan. Dit bleek geen succes, tenzij je het je wens is om roadkill te worden.)

9:15- Aankomst op de universiteit: Op het plein staat een klein koffie-standje, the coffee circus. Hier kan je cappuccino’s met latte art krijgen :D hier doe ik uiteraard even een korte pitstop. Ik geef mezelf nog een kwartiertje pauze om mijn cappuccino in het zonnetje op te drinken. 

9:30- Ik loop naar het gebouw waar ik moet wezen (ik zal ff een plattegrond van de Universiteit aan te foto’s toevoegen, het is echt mega!) ik moet op de 4e verdieping zijn, maar de nieuwe sportieve Ellen geeft daar niks om.

9:45- Ik loop naar de post-grad room, hier kan ik aan mijn verslag werken (of stiekem mijn blog typen). Mijn “collega’s” zijn studenten die een PhD (research doctoraat), master of Post doctoraal doen. Ik ben dus in dit geval een klein visje in een grote vijver met ultra slimme andere vissen. Naast dat ze erg slim zijn, zijn ze ook nog eens heel erg aardig en behulpzaam.

Over mijn project mag ik trouwens niks zeggen, dit is geheim!

11:00- rondje lopen door school, iets lekkers scoren in de kantine.

12:00- weer verder gaan met het project.

14:30- nog eens een rondje lopen door school, even van de zon genieten bijvoorbeeld!

15:00- verder met het project.

16:00- Zu house!

16:15- Help! In welke bus ben ik nu weer gestapt!? Waarom is de batterij van mijn telefoon leeg!!!!

18:00- Hé hé eindelijk thuis!

Sinds ik eindelijk internet heb in het appartement, ben ik s’avonds vooral veel aan het skypen (gezelligggg!)

10-tm 20-2-17

Wat gaat de tijd snel!

En ik ben jullie heus niet vergeten hoor. Eigenlijk heb ik het ondertussen toch al “druk” gekregen. Zoals ik hierboven heb benoemd, is dat een erg relatief begrip. Naar mijn ervaring went de mediterrane  leefstijl erg snel, wat vooral niet erg is!

Door de weeks ben ik vooral bezig met het schrijven van mijn plan van aanpak. Dit kost best veel moeite, omdat ze HZ studenten hier van het zelfde niveau beschouwen als Master. Dit is helemaal niet erg, want dit betekend wel dat dit project als een pareltje op mijn CV zal shinen. Hier ben ik erg gelukkig mee!

Ik zal jullie vooral op de hoogte stellen van de “highlights” die ik tot nu toe heb meegemaakt.

1. Ik heb nieuwe neusspray gekocht, Maltese wel te verstaan. Hiervoor ben ik op zondag naar het vliegveld gereisd om bij de apotheek te komen. Even een snelle review voor de liefhebbers: Het doseer mechanisme geeft een fijne verstuiver, geen hogedrukspuit zoals otrivin duo. Het doseren is ook erg efficient: Je doet ten minste 1,5 week met 1 flesje! De substantie geeft geen nare nasmaak en geen droog gevoel in de neus. Als eindoordeel kan ik vertellen dat ik erg tevreden ben over de kwaliteit neusspray hier. Aangezien dit toch echt tot mijn primaire levensbehoeften bestaat ben ik hier stikgelukkig mee.

2. Ik heb een Zara gevonden.

3. Ik heb een dramatische make-over ondergaan. Zoals sommige mensen van mij zullen weten, heb ik in stressvolle situaties soms de neiging om dit af te reageren op mijn haar. Meestal is dit in de vorm van haarverf, maar gelukkig heb ik dit stresslevel hier nog niet bereikt. Wel werd ik op een bepaalde ochtend wakker met het visioen van mezelf met een ponny: Wat stond het fantastisch! Meteen op zoek geweest naar een goede kapper dus. Na diezelfde middag een afspraak gemaakt te hebben bij een kapper in Sliema, was het de volgende dag zover. Toen ik er eenmaal was, bleek de kapster helaas GEEN ENGELS TE SPREKEN, en OF IK MISSCHIEN ITALIAANS KON. Nou ehm, cappuccino ? espresso? Maar dat heeft vrij weinig met een ponny te maken. Gelukkig bleek het Engelse woord fringe (=ponny) veel te lijken op het italiaanse woord frangia (= gelukkig ook ponny). Na wat gebaren en geklungel heeft ze me een heerlijke hoofdmassage gegeven, haarmasker, ponny, espresso  en redelijk wat stress. Achteraf hoefde ik maar 5 euro te betalen, dat was de stress wel waard. Toen ik betaald had en nog op m’n beste Italiaans “grazie” (=bedankt) zei, had ze volgens mij het idee dat ik op miraculeuze wijze ineens wel Italiaans kon, waardoor ze een heel verhaal begon te tetteren (hahaha jadaarsnapikechthelemaalgeendondervanmaartochbedankt). Super ervaring.

4. Google maps wil me dood hebben. Ik begin namelijk hier een patroon in te zien. Alhoewel ik heel nadrukkelijk aangeef dat ik een voetganger ben, vind hij het toch nodig om me opdrachten te geven als: “ga de rotonde op” (waar natuurlijk geen voetgangerpad is), of: “steek geblinddoekt deze snelweg over terwijl je de horlepiep danst”. Google maps zou beter eens suggesties bij de routes aangeven, zoals: “U kunt deze route alleen voltooien mits u in een pantservoertuig rijdt”, of: “U kunt deze route alleen voltooien mits u de krachten van spidermen heeft.”

Desalniettemin heb ik in de tusentijd weer lekker veel gewandeld. In het weekend wordt ik lekker vroeg wakker, en heb ik meteen de neiging om te gaan lopen. Het doet me een beetje denken aan Forrest Gump. Zou dit een ziekte symptoom kunnen zijn?

5. Er zijn hier muggen. Veel muggen. Vooral mijn gezicht is een van hun favoriete doelwitten, waardoor ik soms wakker wordt als de reïncarnatie van  "The Elephant Man". Aangezien ik een witte muur heb, kan ik ze ook niet allemaal lukraak afslachten. Helaas doe ik dit dus wel in mijn slaap, waardoor mijn slaapkamer er soms uit ziet als een plaats delict. Misschien maar eens ergens type-ex scoren dan. 

6. Ik zit er over na te denken om een kookboek te beginnen: "101 variaties met doperwten en kip". 

Zoals jullie misschien wel kunnen merken, het gaat met mij heel goed. Alhoewel alles op een schrikbarend tempo “normaal” wordt, blijft alles heel spannend en leuk. Soms lijkt het wel eens te mooi om waar te zijn. Soms bedenk ik mezelf ineens waar ik ben, waarom ik hier ben en hoe lang het al geleden lijkt dat ik thuis was (en hoe lang het nog duurt voor ik weer thuis ben, AU!). Soms prikt er dan een traantje in mijn ogen. Vooral wanneer je weer eens iets fantastisch moois hebt gezien, je ontzettend dom hebt gevoeld, of gewoon vreselijk onbenullige details wilt delen met je soulmate valt het wel eens tegen.  Ik ben daarom ook echt zo ontzettend, hysterisch blij dat ik mijn ó zo lieve fantastische BFF Brennan 4-life donderdag weer zie! Ik kan echt niet wachten!!!!!!

Om kortsluiting door vocht te voorkomen, lijkt het me beter om het even hierbij te houden.

Groetjes, ik mis jullie ALLEMAAL !!! en veel liefs uit Malta!